Wij krijgen steeds meer verzoeken om rechtsbijstand van IT-ondernemingen ter zake van de opzegging van de bankrelatie door de bank. Dit vindt zijn oorzaak in het feit dat banken tegenwoordig extreem voorzichtig zijn geworden als het gaat om wie hun klanten zijn. Als gevolg van de invoering van erg rigide regelgeving ter voorkoming van witwassen en terrorismefinanciering, die met astronomische boetes wordt gehandhaafd, nemen banken vaak onnodig, zo is onze ervaring, het zekere voor het onzekere en zeggen de bankrelatie op met bonafide bedrijven. Deze worden dan ten onrechte als risicovol gezien. Dit lot treft steeds vaker IT-bedrijven, omdat banken er regelmatig blijk van geven deze sector niet te begrijpen. Zo acht men webhosting bijvoorbeeld vaak risicovol omdat deze bedrijven niet van alle (vaak tienduizenden) gehoste websites weten wat daarop staat. Dit is echter praktisch onmogelijk en juridisch bovendien helemaal niet verplicht. Integendeel: het vooraf screenen van content is volgens EU-recht een verplichting die niet opgelegd kan worden (het safe harbor beginsel). Met het omschrijven van de gehanteerde procedures ter zake van meldingen over onrechtmatige content wordt ten onrechte niet altijd genoegen genomen. Bovendien hebben banken de neiging niet te accepteren dat bepaalde content überhaupt voorkomt op de systemen van hun klanten, zodat hele sectoren hun mogelijkheden tot webhosting in Nederland, waar de internetinfrastructuur nu juist zo goed is, zien verdwijnen. Voorts is de IT-branche bij uitstek internationaal georganiseerd, hetgeen banken tegenwoordig angst aanjaagt. Zo is het – al decennia volstrekt gebruikelijke – outsourcen van bijvoorbeeld programmeerwerk of het in een ander land gevestigd zijn van directieleden of aandeelhouders soms al een reden om ‘een gebrek aan binding met Nederland’ aan te nemen. Zelfs het hebben van relatief veel buitenlandse klanten – ook heel gewoon in IT-land – kan aanleiding geven tot deze kwalificatie op grond waarvan rücksichtslos de bankrelatie kan worden beëindigd. In hun onderzoek naar hun klanten gaan banken extreem ver. Zo worden alle transacties geanalyseerd en worden op basis daarvan hele gedetailleerde vragen gesteld die elk detail van de bedrijfsvoering omvatten (bijvoorbeeld vragen over de hoogte van salarissen van directie en personeel of transacties binnen het concernverband). Een weigering om de gevraagde uitleg en vertrouwelijke stukken te verstrekken kan leiden tot het op korte termijn afsluiten van alle bankrekeningen. Hierdoor wordt de mogelijkheid gevestigd te blijven in Nederland volledig ontnomen, aangezien andere banken na een dergelijke beëindiging evenmin nog een bankrelatie wensen aan te gaan. Verstrekt men de gevraagde gegevens wel, dan stuit de IT-onderneming zoals gezegd vaak op onbegrip van de bank en kan evengoed opzegging van de bankrelatie volgen.

Indien u met het voorgaande te maken heeft, neemt u dan gerust contact op. Wij kunnen eventueel bezwaar maken tegen de aangezegde beëindiging en zo nodig een gerechtelijke procedure beginnen, waaronder een kort geding. Dit kan kansrijk zijn aangezien banken niet in alle gevallen zomaar mogen besluiten de bankrelatie te beëindigen. Gezien het feit dat een onderneming toegang tot het bancaire systeem nodig heeft om aan het economische verkeer deel te kunnen nemen, dient de bank een aantoonbaar zwaarwegend belang te hebben bij de opzegging.